Wielki Post – czas wyjątkowy

Wielki Post, w który wkroczyliśmy w Środę Popielcową, jest w roku liturgicznym „czasem upragnionym”, pozwala otworzyć się bardziej na przyjęcie łaski Bożej, oraz jest „sakramentalnym znakiem naszego nawrócenia”, którego źródłem jest tajemnica paschalna Chrystusa. Wchodzimy na wielkopostną drogę, idąc śladami Jezusa, ożywieni wzmożoną modlitwą i wrażliwością na potrzebujących. Duchowe zaangażowanie musi wyrażać się jednak w konkretnych wyborach i czynach, prawdziwe nawrócenie nie może sprowadzić się bowiem do zewnętrznych form, lecz wymaga przemiany całego życia i powrotu do przymierza z Bogiem, zerwanym przez grzech. Dlatego słowa proroka Joela wprowadzające nas w Wielki Post zapraszają, aby rozedrzeć nasze serca, a nie szaty.
Post nie jest przeciwko mnie, ale dla mnie. Post nie jest by zadowolić Boga, biskupa czy proboszcza. Post jest po to, aby nie iść ciągle tą samą drogą, aby nie być zawsze takim samym człowiekiem. Post to walka z sobą i dla siebie. Wielki Post daje nam głęboką motywację, dzięki której stajemy się znowu zdolni ustawić drogowskazy naszego życia do Boga. Jubileuszowy Rok Miłosierdzia bardziej uświadamia nam, że Pan jest Miłosierny, a każdy człowiek jest dzieckiem umiłowanym przez Niego i wezwanym do nawrócenia i zanurzenia się w Jego Miłosierdziu. Oby Pan dał nam łaskę dobrego wykorzystania tego czasu. (Por. AK 641/2016 s.163)