Tydzień Modlitw o powołania do kapłaństwa i życia konsekrowanego

dobry_pasterzDoświadczając radości z tajemnic paschalnych, przeżywamy IV Niedzielę Wielkanocną, w której Bóg potwierdza swoją wierność wobec człowieka i troskę o jego zbawienie. W Niedzielę Dobrego Pasterza podejmujemy z całą wspólnotą Kościoła dzieło modlitwy o powołania do kapłaństwa i życia konsekrowanego.

Papież Franciszek w orędziu na 53 dzień modlitw o Powołania przypomina nam, że to wspólnota Kościoła jest matką powołań. Rozważając papieskie przesłanie i niosąc osobiste doświadczenia w dziele odczytywania z młodymi drogi powołania, jaką Bóg im ofiarowuje, chcemy z ufnością zanosić nasze modlitwy do Boga. Czynimy to na kilka tygodni przed doświadczeniem pięknej tajemnicy młodości życia i wiary wpisanych w dzieło Światowych Dni Młodzieży, które będziemy przezywać w lipcu bieżącego roku.

Przeżywając Jubileuszowy Rok Miłosierdzia, uświadamiamy sobie, że poprzez moc Bożej łaski człowiek może doświadczyć osobistego spotkania z Miłującym Ojcem, którego dary odnawiają ludzką nadzieję i wprowadzają z odwagą na drogi Bożych tajemnic.

Podejmując dzieło troski o modlitewne wsparcie dla dzieła nowych powołań do szczególnej posługi w Kościele, z wdzięcznością przywołujemy wszystkich świadków Bożych Tajemnic, dzięki którym od 1050 lat w naszej Ojczyźnie jaśnieje światło wiary i nie został zagubiony skarb odwiecznej miłości Boga.

(por. Bp M. Solarczyk, Powołani do miłosierdzia)

Bóg pełen miłosierdzia

jezus-miłosiernyPrzeżywamy kolejny miesiąc Roku Miłosierdzia Bożego, który ogłosił papież Franciszek umieszczając we wstępie do swego dokumentu wymowne słowa: „Jezus Chrystus jest obliczem miłosierdzia Ojca” (bulla Misericordiae vultus). To stwierdzenie zakorzenione w Dobrej Nowinie o zbawieniu pozwala nam sięgnąć do słów i czynów Jezusa i odkryć je na nowo niejako w świetle promieni miłosierdzia.

Warto wracać myślami do fragmentów Ewangelii wskazanych przez Franciszka, który napisał: „W przypowieściach poświęconych miłosierdziu Jezus objawia naturę Boga jako naturę Ojca, który nigdy nie uważa się za zwyciężonego dopóki nie sprawi, że poprzez współczucie i miłosierdzie zniknie grzech i pokonane zostanie odrzucenie. Znamy te przypowieści, a szczególnie trzy z nich: przypowieść o zagubionej owcy, o zagubionej monecie i o synu marnotrawnym (por. Łk 15, 1-32). W tych przypowieściach Bóg zawsze przedstawiony jest jako pełen radości, przede wszystkim gdy przebacza. Znajdujemy w nich istotę Ewangelii oraz naszej wiary, ponieważ miłosierdzie ukazane jest jako siła, która zwycięża wszystko, która wypełnia serce miłością i pociesza przebaczeniem”. Pokieruj mną Panie, abym poznawszy miłość Ojca, nie ustawał w czynnej miłości bliźniego i dozwól składać bezinteresowny dar uczynków miłosierdzia. Poślij mnie, abym służył potrzebującemu człowiekowi i okazywał mu bliskość.