Krzyż Jezusa Chrystusa i Jego Zmartwychwstanie to najgłębsze pochylenie się Boga nad człowiekiem, nad ludzkim losem. Pascha odpowiada na najbardziej nurtujące nas pytania o sens i cel życia. Wprawdzie koniec ziemskiej egzystencji wpisane jest w naszą fizyczną naturę, to Bóg nie pozostawia człowieka w pół drogi, otwiera przed nim perspektywę wieczności. Na Golgocie dobroć poddano niegodziwości, Prawdę wyszydziło kłamstwo, a Miłosierdzie znieważone zostało przez zemstę. Śmierć Jezusa nie zniweczyła jednak nadziei tych, którzy Mu zaufali. Wiara wciąż odradza się, bardziej żywa i silniejsza niż kiedykolwiek.

Jako świadkowie zwycięstwa Chrystusa pragniemy nieść światu Jego orędzie, które daje nadzieje wszystkim spragnionym miłości. On mówi do każdego z nas: Zmartwychwstałem i teraz będę zawsze z Tobą.

Niech Jezus Chrystus, Źródło i Dawca nowego życia błogosławi nam i wszystkim, których spotkamy. Niech w codzienności daje doświadczenie swej Miłości, która będzie wyzwalać prawdziwą chrześcijańską radość i dobroć serc. Bądźmy światkami tej Miłości i dzielmy się Nią z innymi!

Galeria zdjęć z uroczystości Wielkanocnych jest dostępna tutaj.

Święty Paweł zapisał wspaniałe zdanie: „W imię Chrystusa prosimy: pojednacie się z Bogiem!” (2 Kor 5,20). Nie jest to kwestia wysiłku ze strony człowieka. Nawet więcej, podstawowy wysiłek ze strony człowieka polega na tym, aby „dać się pojednać z Bogiem”. Pomimo powierzchowności, łatwiej jest dać się zganić, ukarać. Jednak Bóg prosi nas poprzez posłannictwo miłosierdzia powierzone Kościołowi w sakramencie pojednania, byśmy Mu pozwolili nam przebaczyć. Syn marnotrawny został odzyskany w momencie, w którym „pozwolił się uściskać i ucałować Ojcu”. Jedynym wymaganym „odszkodowaniem” za roztrwonione tak marnie dziedzictwo jest nie odrzucić znaków miłości, która nie mogła już dłużej czekać. Moc jednego uścisku. Jeszcze raz św. Paweł stwierdza: „Miłość Chrystusa obejmuje nas…” (2 Kor 5.14). Nie „przynagla nas” jak się zwykło tłumaczyć, lecz „obejmuje nas”, „zamyka nas w sobie” , „trzyma nas w swojej mocy”. Pozostaje sprecyzować, że syn Marnotrawny nie stał się nowym stworzeniem (2 Kor 5,17) tyko dlatego, że włożył najpiękniejszą szatę. Nie jest to kwestia ubioru, nie wystarczy zmienić wyglądu. To co jest ważne, to nie skóra lub to, co na skórze, lecz to co jest pod nią. Przemiana musi nastąpić „wewnątrz”. Słowo „pojednanie” nie dotyczy tylko zachowania zewnętrznego. Albo zmienia serce, albo wszystko pozostaje jak było. Ojciec nic nie wkłada do pustych kieszeni syna. Daje mu zdumiewającą możliwość: zacząć istnieć od nowa. Wielki Post i zbliżające się rekolekcje wielkopostne są dla nas taką szansą, okazją aby zaistnieć od nowa. Zechciejmy dać się pojednać z Bogiem (Por. Alessandro Pronzata „W ramionach Ojca”).

Dobrą tradycją stało się, iż w okresie Bożego Narodzenia dzieci naszej parafii pod okiem Pani Katechetki i Wychowawców przygotowują co roku jasełkę. Premiera tego przedstawienia ma miejsce w szkole w czasie szkolnej wigilii, a później w kościele parafialnym dla wszystkich wiernych. Nie było inaczej w tym roku. Dzieci w dniu 8.01 2017 roku jeszcze raz wprowadził nas zgromadzonych w świątyni w klimat tych niezwykłych zbawczych wydarzeń. Wszystkim towarzyszyło głębokie wzruszenie.

Galeria zdjęć z uroczystości jest dostępna tutaj.

„Dziś narodził się nam Zbawiciel”. Przyszedł po to, aby przywrócić naszą więź z Panem Bogiem. Ta dobra nowina przynosi radość ludziom wszystkich czasów. Dodaje otuchy i wlewa nadzieję także w nasze serca, w czasie, kiedy tak wielu ludzi pogrążonych jest w nocy beznadziejności, zwątpienia i lęku o przyszłość. Pełni wiary i radości świętujemy więc ten szczególny czas Bożego nawiedzenia. Niech te święta dla wszystkich Drogich Parafian i Gości będą pełne Bożego błogosławieństwa i miłości, którą przynosi ze sobą Boży Syn pod nasze dachy, w nasze rodziny i serce każdego z nas. Niech ta Boża radość i miłość przedłuża się na kolejne dni naszego świętowania i na całą naszą, nieraz trudną, codzienność.

21 grudnia 2016 r. zmarł w wieku 70 lat w La Plata w Argentynie o. Józef Baraniak – redemptorysta.

O. Józef Baraniak CSsR urodził się 21 stycznia 1946 r. w Błennej, pierwsze śluby zakonne złożył 24 września 1962 r., śluby wieczyste 1 lutego 1972 r. Został wyświęcony na kapłana 21 czerwca 1972 r. w Tuchowie. Poza latami formacji zakonnej i kapłańskiej w Polsce, całe swe życie redemptorysty spędził jako misjonarz w Ameryce Południowej. W 1973 roku wyjechał na misje do Argentyny, gdzie został przełożonym i proboszczem parafii Najświętszego Serca w Villa Angela, następnie pełnił posługę jako proboszcz w kilku kolejnych parafiach: Matki Nieustającej Pomocy w Buenos Aires, w miejscowości Charata, w domu parafialnym i nowicjacie redemptorystów w San Pedro, potem w Matara i ponownie w Villa Angela. Od 2013 r. był wikariuszem w parafii Matki Bożej Fatimskiej w Chubut w Patagonii.

Z wielką radością wracał  w rodzime strony, do stóp Matki Bożej Błeńskiej. Regularnie (średnio co 3 lata) przyjeżdżał do Polski. W czasie pobytu w Błennej, zawsze z dużym zaangażowaniem włączał się w życie naszej wspólnoty parafialnej.

Zmarł po dłuższej chorobie 21 grudnia 2016 r. w La Plata. Został pochowany w Quilmes 22 grudnia 2016 r.

Wieczny odpoczynek racz mu dać, Panie!

Krótki materiał filmowy z uroczystości pogrzebowej jest dostępny tutaj.

Tradycyjnie w drugą niedzielę adwentu w naszej parafii rozpoczęły się rekolekcje przygotowujące nas na godne i właściwe przeżywanie świąt Bożego Narodzenia. Słowem Bożym dzielił się z nami Ojciec Kazimierz Poręba ze Zgromadzenia Ojców Orionistów, aktualnie pełniący obowiązki dyrektora Domu Pomocy Społecznej w Izbicy Kujawskiej. Rekolekcjonista zachęcił nas, aby nie bać się wziąć Jezusa za przewodnika w naszym życiu. Nie jest to rzecz prosta, ale tylko On ma Słowo Życia Wiecznego. Przyjmując Chrystusa nie może być żadnych kalkulacji, to musi być postawa dziecka. Tu Ojciec Kazimierz przytoczył, jak jego podopieczni darzą zaufaniem swoich opiekunów.

W adwentowym przygotowaniu do Bożego Narodzenia nie może zabraknąć Sakramentu Pojednania, który nie tyko otwiera nasze serce dla Boga, ale konieczne jest aby przebaczający grzech Jezus pomógł nam otworzyć się na drugiego człowieka, co jest o wiele trudniejsze. Dobra rodzina jest miejscem gdzie uczymy się właściwych relacji i chociaż ona nie jest pozbawiona zagrożeń i trudności, to obecność Boga jest gwarantem, że można nawet z najtrudniejszych opresji wyjść umocnionym. Na zakończenie rekolekcji, które 06.12.2016 miały swój finał, jak przystoi na ten dzień, przybył sam św. Mikołaj i sprawił wszystkim niespodziankę.

Galeria zdjęć z uroczystości jest dostępna tutaj.